Uw hoofd gebukt door droefheid Heer!

Mijn zondenlast droegt Gij,

Gij naamt mijn schandplaats in weleer

Gij droeg de last voor mij;

Uw bloed gestort voor mij o Heer!

Nu drukt geen last op mij.


Mijn beker hield de vloek en dood,

Gevuld voor U, o Heer!

Gij leegde hem

en nu geen nood!

Voor mij geen droppel meer.

Die bitt’re kelk dronk Gij voor mij!

Voor mij geen vloekdood meer.


De roede Gods viel krachtig neêr

Op U, mijn dierb’re Heer!

Verdrukt van God, waart Gij weleer

Voor mij geen roede meer;

Uw bloed en tranen vloeiden neêr

Uw wonde heelt mij, Heer.


De storm brak los aan elke zij

Brak los op U, o Heer!

Uw naakte boezem weerde mij,

d’ Orkaan kwam op U neêr;

Van één gereten was Uw zij,

Nu dreigt geen storm mij meer.


Gods zwaard ontwaakt! O vreeslijk uur!

Het lemmer velt U neêr;

Uw bloed blust uit het vlammend vuur,

Het zwaard doorboort U, Heer;

Dit bracht voor mij ’t verlossingsuur,

Mij dreigt geen vuurzwaard meer.


Voor mij gestorven, Jezus, Heer!

Geen sterven meer voor mij;

Gij rijst;

mijn banden werpt Gij neêr,

En nu leeft Gij in mij!

Triomf! triomf! Eens komt Gij weer!

Dan blijf ik aan Uw zij.