Welzalig zijn d' oprechten van gemoed, Psalm 119:1,3,5,17, 53,85,86,88

Die, ongeveinsd, des HEEREN wet betrachten;

Die Hij op 't spoor der godsvrucht wand'len doet;

Welzalig die, bij dagen en bij nachten,

Gods wil bepeinst, en Hem als 't hoogste goed,

Van harte zoekt met in- gespannen krachten.

Och, schonkt Gij mij de hulp van Uwen Geest!

Mocht die mij op mijn paân ten leidsman strekken!

‘k Hield dan Uw wet, dan leefd' ik onbevreesd;

Dan zou geen schaamt' mijn aangezicht bedekken,

Wanneer ik steeds opmerkend waar' geweest,

Hoe Uw geboôn mij tot Uw liefde wekken.

Waarmede zal de jongeling zijn pad,

Door ijdelheen omsingeld, rein bewaren?

Gewis, als hij het houdt naar 't heilig blad.

U zoekt mijn hart, mijn oog blijft op U staren;

Laat mij van 't spoor, in Uw geboôn vervat,

Niet dwalen, HEER, laat mij niet hulp'loos varen.

Leer mij, o HEER, den weg, door U bepaald;

Dan zal ik dien ten einde toe bewaren;

Geef mij verstand, met Godd'lijk licht bestraald;

Dan zal mijn oog op Uwe wetten staren;

Dan houd ik die, hoe licht mijn ziel ook dwaalt;

Dan zal zich 't hart met mijne daden paren.

Dan wandel ik vol moeds op ruimer baan,

Omdat mijn ziel gezocht heeft Uw bevelen;

Dan doe ik zelfs aan koningen verstaan,

Hoezeer mij Uw getuigenissen strelen;

Dan zal ik mij niet schamen, noch Uw daân

Uit slaafs ontzag of dwaze vrees ver

helen.

’k Zal Uw geboôn, die ik oprecht bemin,

Mijn hoogst vermaak, mijn zielsgenoegen achten;

Ik reken die mijn allergrootst gewin;

Ik grijp er naar, en zal er heil uit wachten;

Ik heb ze lief en zal met hart en zin,

Al 't geen Gij ooit hebt ingezet, betrachten.

Uw woord is mij een lamp voor mijnen voet,

Mijn pad ten licht, om 't donker op te klaren.

Ik zwoer, en zal dit met een blij gemoed

Bevestigen, in al mijn levensjaren,

Dat ik Uw wet, die heilig is en goed,

Door Uw genâ bestendig zal bewaren.

O HEER, sla toch op mijn geschrei Uw oog;

Wil naar Uw woord mijn geest verstandig maken;

Zie gunstig op mij neder van omhoog;

Laat mijn gebed voor Uwen troon genaken;

Red, daar mij 't leed zo diep ter nederboog,

Red mij naar Uw beloft', en richt mijn zaken.

Dan vloeit mijn mond steeds over van Uw eer,

Gelijk een bron zich uitstort op de velden;

Wanneer ik door Uw Geest Uw wetten leer,

Dan zal mijn tong Uw redenen vermelden;

Want Uw geboôn zijn waarlijk recht, o HEER;

Gij zult de vlijt van die U zoekt, vergelden.

Gun leven aan mijn ziel, dan looft mijn mond

Uw trouwe hulp; stier mij in rechte sporen;

Gelijk een schaap heb ik gedwaald in 't rond,

Dat, onbedacht, zijn herder heeft verloren;

Ai, zoek Uw knecht, schoon hij Uw wetten schond;

Want hij volhardt naar Uw geboôn te horen.